Ένα από τα μεγαλύτερα «αμαρτήματα» στη διαιτησία δεν είναι μόνο το τι σφυρίζει κάποιος μέσα στο παρκέ, αλλά το πώς στήνεται το παιχνίδι στο παρασκήνιο. Και τελευταία, οι φήμες για τη δράση προέδρου συνδέσμου της Βόρειας Ελλάδας έχουν αρχίσει να γίνονται πιο δυνατές από τον ίδιο τον θόρυβο του… σφυρίγματός του.
Ο συγκεκριμένος παράγοντας, που μέχρι χθες μετά βίας έπαιζε Α2 γυναικών, βρίσκεται πλέον σε ορισμούς της Α1 – σύμπτωση; Ίσως. Όμως όταν ένας πρόεδρος συνδέσμου φτάνει στο σημείο να συγκρίνει δημόσια διαιτητές μεταξύ τους, να λέει ποιος είναι «καλύτερος» και ποιος όχι, επικαλούμενος μάλιστα παραδείγματα από τελικούς, τότε το θέμα δεν είναι απλά εσωτερικό πειθαρχικό. Είναι ξεκάθαρα θέμα νοοτροπίας.
Η ιστορία δεν σταματά εκεί. Πριν τις εκλογές του συνδέσμου, ο ίδιος φέρεται να τηλεφωνούσε σε υποψήφιους και να τους ζητούσε να αποσύρουν τις υποψηφιότητές τους, προειδοποιώντας για «συνέπειες». Όλως τυχαίως, μετά από εννέα χρόνια απουσίας, επέστρεψε στη διοίκηση χωρίς ουσιαστικό ανταγωνισμό. Και από τότε λειτουργεί, όπως ψιθυρίζεται, περισσότερο σαν φερέφωνο της ΟΔΚΕ παρά ως ανεξάρτητος παράγοντας.
Και οι λίστες; Ναι, υπάρχουν. Συγκεκριμένα ονόματα διαιτητών που «χάθηκαν» από το προσκήνιο, αλλά εμφανίστηκαν ξανά μέσω παραθύρων στα Πανελλήνια Πρωταθλήματα, για να ξεπληρωθούν παλιές «χάρες». Την ίδια ώρα, άλλοι –ακόμη και από τη Θεσσαλονίκη και γύρω συνδέσμους– έμεναν εκτός χωρίς καμία εξήγηση. Αλλαγές διαιτητών την τελευταία στιγμή, περίεργοι ορισμοί και «μαγειρέματα» που μόνο τυχαία δεν δείχνουν.
Το ερώτημα είναι: μέχρι πότε η ΟΔΚΕ θα συνεχίσει να ικανοποιεί τις επιθυμίες του; Γιατί, όπως σχολίασε δηκτικά και ο πρόεδρος της ΕΟΚ: «Βγάλει γλώσσα; Κόψει γλώσσα». Και κάπως έτσι γράφεται το νέο κεφάλαιο στο αέναο σίριαλ της ελληνικής διαιτησίας.
