Τα έξοδα διαιτητών και κριτών στα αναπτυξιακά πρωταθλήματα καλύπτονται από την ΕΟΚ για λογαριασμό των σωματείων. Αυτό προϋποθέτει ενιαίες αποζημιώσεις σε όλες τις Ενώσεις και σε όλες τις Τοπικές Επιτροπές. Η πράξη δείχνει το αντίθετο. Από περιοχή σε περιοχή τα ποσά αλλάζουν, σαν να ισχύουν διαφορετικοί κανόνες.
Αν οι αποζημιώσεις διαφοροποιούνται, τότε οι τοπικοί πρόεδροι παρακάμπτουν την κεντρική γραμμή και ρυθμίζουν κατά βούληση τις πληρωμές διαιτητών και κριτών. Το πρόβλημα δεν είναι κρυφό. Οι προκηρύξεις είναι δημόσιες και αναρτημένες στα sites των Ενώσεων. Άρα το ερώτημα είναι ευθύ. Με ποιο κριτήριο εγκρίνονται διαφορετικά ποσά για ίδιες υπηρεσίες που χρηματοδοτούνται από τον ίδιο φορέα;
Ο Γενικός Γραμματέας της ΕΟΚ, Λάμπρος Τάκης, έχει την αρμοδιότητα ελέγχου και έγκρισης των προκηρύξεων στην αρχή κάθε σεζόν. Όταν περνούν προκηρύξεις με ανόμοιες αποζημιώσεις, αφήνεται de facto η τελική απόφαση στην κρίση κάθε προέδρου. Αυτό δημιουργεί ανισότητες, τροφοδοτεί εντάσεις και υπονομεύει την αξιοπιστία του αναπτυξιακού έργου.
Χρειάζεται μία καθαρή, ενιαία πολιτική αποζημιώσεων για όλη την επικράτεια. Τα ίδια χρήματα για την ίδια δουλειά. Διαφορετικά, αναγνωρίζουμε σιωπηρά ότι υπάρχουν «ζώνες» προνομίων και «ζώνες» δεύτερης κατηγορίας. Το γνωρίζει ο πρόεδρος της ΕΟΚ που δηλώνει ότι δεν θέλει «παιδιά και αποπαίδια»; Και με ποιο σκεπτικό ο Γενικός Γραμματέας ενέκρινε ανομοιογενείς ρυθμίσεις;
Η λύση είναι απλή. Ενιαίος κανονισμός αποζημιώσεων, διαφάνεια στις εγκρίσεις, έλεγχος συμμόρφωσης και δημοσιοποίηση όλων των αποφάσεων. Όλα τα υπόλοιπα αναπαράγουν ένα καθεστώς εξαιρέσεων που δεν αξίζει στο ελληνικό μπάσκετ.
Αναρτήσεις
){kind=link}