Η ζωή που έζησε ο Στέλιος Συμεωνίδης!!! (μια ζωή Ηρακλάρα...)

 

Ο Στέλιος Συμεωνίδης ρίχνει τεχνικές ποινές στα επουράνια ντέρμπι... και ο Βασίλης Σκουντής τον αποχαιρετά σκιαγραφώντας το προφίλ ενός διαιτητή που γούσταρε τις κόντρες.

Πάει κι ο Στέλιος Συμεωνίδης, εκδήμησε εις Κύριον και με το που ανέβηκε εκεί πάνω, θα ξαναπήρε τη σφυρίχτρα του και αλίμονο στους αντιφρονούντες με τις αποφάσεις του.

Μαύρο φίδι θα τους φάει κι αυτούς!

Γεννημένος στις 12 Δεκεμβρίου του 1953 στη Θεσσαλονίκη, ο «Στελάρας» υπήρξε μια καλτ φυσιογνωμία στη διαιτησία και γενικότερα στο ελληνικό μπάσκετ και μάλιστα εξ απαλών ονύχων.

Το εννοώ αυτό διότι όταν ήταν πέντε χρονών ο πατέρας του τον σήκωνε στους ώμους του για να καρφώνει την μπάλα στο καλάθι του ανοικτού γηπέδου της ΧΑΝΘ!

Στα δέκα του στο ίδιο γήπεδο, γύριζε τα καρούλια που έδειχναν το σκορ στους αγώνες της Α’ Εθνικής, καθώς εκείνη την εποχή δεν υπήρχαν ακόμη ηλεκτρονικοί πίνακες και κατόπιν όλων αυτών η εμπλοκή του με το μπάσκετ υπήρξε αναπόδραστη.

Παίκτης, προπονητής και διαιτητής

Αναπόδραστη και μάλιστα τρισδιάστατη: ως παίκτης στον Ηρακλή και στο Δελασάλ, ως προπονητής σε αυτές τις δυο ομάδες και επίσης στον ΠΑΟΔ και στον Μακεδονικό και ως διαιτητής επί 27 συναπτά έτη, εκ των οποίων τα είκοσι στην Α’ Εθνική.

Και επειδή αυτό το μικρόβιο είναι αθεράπευτο, στις 16 Οκτωβρίου του 2000, προτού καλά καλά ακουστεί το τελευταίο σφύριγμα του -και ενώ επί σειρά ετών διετέλεσε πρόεδρος του Συνδέσμου Διαιτητών Θεσσαλονίκης- ανέλαβε την προεδρία της Κεντρικής Επιτροπής Διαιτησίας της ΕΟΚ.

Του ταίριαζε αυτός ο ρόλος διότι ήταν από τη φύση του συγκρουσιακός τύπος και τρεφόταν με τις κόντρες, τις διαμάχες, τις διενέξεις με τους παίκτες, τους προπονητές και τους παράγοντες.

Ο Συμεωνίδης άφησε ένα πολύ έντονο αποτύπωμα στο πέρασμα του και όχι μονάχα από τα γήπεδα...

Πολυπράγμων επιχειρηματίας και Δήμαρχος

Όσο πολυπράγμων υπήρξε στο μπάσκετ, άλλο τόσο πολυτεχνίτης (αλλά όχι ερημοσπίτης) ήταν και στον βίο του...

Μπλέχτηκε με μια ευρεία κλίμακα επαγγελματικών δραστηριοτήτων- από παρκινγκ στο κέντρο της Θεσσαλονίκης μέχρι οικοδομικές επισιτιστικές (Δωδώνη) και αυτοκινητιστικές (SEAT) επιχειρήσεις - και σαν να μην τού έφταναν όλα αυτά, υπήρξε επίσης μέλος της διοίκησης του Επαγγελματικού Επιμελητηρίου Θεσσαλονίκης, πρόεδρος του Συλλόγου Αποφοίτων του κολεγίου Δελασάλ και Δήμαρχος Πεύκων!

Δεν ξέρω τι έλεγε στις προεκλογικές συγκεντρώσεις του ως υποψήφιος Δήμαρχος, ωστόσο εκείνες που εκφωνούσε διεκδικώντας την προεδρία του Συνδέσμου Διαιτητών Θεσσαλονίκης έμειναν στην ιστορία...

Ο Καζαντζάκης, ο... Σομόζης και η Ηρακλάρα

Ο λόγος;

Τις διάνθιζε με αποφθεγματικές ρήσεις του Νίκου Καζαντζάκη και του Αμερικανού συγγραφέα και motivator Λέο Μπρουσκάλια και έπειθε το ακροατήριο, με αποτέλεσμα λόγω της μακράς θητείας του να αποκληθεί «Σομόζης»!

Του κόλλησαν αυτό το παρατσούκλι για να τον προσομοιάσουν με την οικογένεια Σομόζα που κυβερνούσε τη Νικαράγουα επί 42 χρόνια!

Παρεμπιπτόντως ένα από τα λίγα πράγματα που δεν έκανε στη ζωή του ήταν να δεχθεί την πρόταση του Ηρακλή για να αναλάβει τη θέση του γενικού διευθυντή, καθόσον δεν έκρυβε τα αισθήματα του.

«Μια ζωή Ηρακλάρα»!

Παρεμπιπτόντως ο Συμεωνίδης παινευόταν διότι «με εμένα διαιτητή δεν ηττήθηκε ποτέ καμιά ομάδα της Θεσσαλονίκης στην έδρα της», αλλά βρήκε κάμποσες φορές τον μπελά του, επειδή συχνά αυτό συνέβαινε και στον Πειραιά ή στην Αθήνα.

Το μπουκάλι του Πρετεντέρη

Στις 25 Ιανουαρίου του 1997 ο Άρης νίκησε τον Παναθηναϊκό στο ΟΑΚΑ με 79-77 και ο Συμεωνίδης έφυγε και κυνηγημένος, αλλά και... λουσμένος σε ένα ματς στο οποίο ο Κώστας Ρήγας ως παρατηρητής κατέγραψε στον Στέλιο και στον Νίκο Καρούση 62 λάθη!

Διαβάστε ακόμα περισσότερα στο sport24