Ένα από τα πιο επίμονα ερωτήματα που γεννήθηκαν μετά την ολοκλήρωση της σειράς των τελικών της Basket League είναι το εξής: Έχουμε, πράγματι, κορυφαίους Έλληνες διαιτητές; Και αν ναι, πού ήταν φέτος στους τελικούς;
Ξεκινώντας από τα δεδομένα: περίπου 70% των ενεργών διεθνών διαιτητών δεν χρησιμοποιήθηκαν στους τελικούς. Ονόματα όπως οι Πιτσίλκας, Συμεωνίδης, Καρπάνος, Τσολάκος, Τζιοπάνος, Μαρινάκης και Αγραφιώτης παρακολούθησαν τη σειρά από τον καναπέ. Δεν εμφανίστηκαν ούτε στο ΟΑΚΑ, ούτε στο ΣΕΦ.
Και βέβαια, ο Έλληνας διαιτητής της Euroleague, που θεωρητικά αποτελεί το «καμάρι» της ελληνικής διαιτησίας, δεν ορίστηκε καν σε αγώνα της σειράς. Παράδοξο; Σίγουρα.
Εντυπωσιακή είναι η απουσία των έμπειρων Συμεωνίδη, Καρπάνου και Τσολάκου, οι οποίοι έχουν σφυρίξει κατ’ επανάληψη ντέρμπι «αιωνίων». Έχουν την εμπειρία Αν δεν επιλέγεις τέτοιους διαιτητές στα παιχνίδια κορυφής, τότε προκύπτει θέμα αξιολόγησης ή σκοπιμότητας.
Την ίδια ώρα, οι Παπαπέτρου, Τσιμπούρης και Τηγάνης σφύριξαν δύο φορές μέσα στη σειρά, γεγονός που από μόνο του ξενίζει. Κι αν ο αγώνας στον οποίο βρέθηκε ο Τηγάνης κύλησε ήρεμα, οι άλλοι δύο βρέθηκαν στο επίκεντρο της κριτικής για αποφάσεις που επηρέασαν ρυθμό, ένταση και – κατά πολλούς – αποτέλεσμα.
Άρα, πού οδηγούμαστε;
- Αν δεχθούμε ότι η Ελλάδα διαθέτει ελίτ διαιτητές, τότε η μη συμμετοχή τους στους τελικούς δεν είναι θέμα ικανότητας, αλλά επιλογής. Και εκεί γεννάται το δεύτερο ερώτημα: Ποιος τους απέκλεισε και γιατί;
- Αν πάλι υποστηρίξει κανείς πως οι καλύτεροι δεν χρησιμοποιήθηκαν επειδή δεν είναι πια «εγγυήσεις», τότε μάλλον πρέπει να ανησυχούμε για το μέλλον της ελληνικής διαιτησίας.
Η σιωπή, πάντως, της ΚΕΔ και των θεσμικών παραγόντων δεν βοηθά στην αποκατάσταση της εμπιστοσύνης. Και τελικά, σε μια σειρά τελικών που κρίθηκαν σε λεπτομέρειες, η απουσία των “πιο έμπειρων” διαιτητών είναι από μόνη της μια κραυγαλέα λεπτομέρεια.
Αναρτήσεις
