Η "γκρίζα ζώνη" των διπλών τραπεζιών της γραμματείας...

 

Το πρόσφατο φιλικό της Ελλάδας με το Ισραήλ στην Κύπρο φαίνεται ότι άνοιξε μια συζήτηση που ξεπερνά τα στενά όρια ενός αγώνα. Δεν πέρασε πολύς καιρός και Έλληνες κριτές βρίσκονται να εκπροσωπούν την Χάποελ Τελ Αβίβ στο τραπέζι της γραμματείας σε παιχνίδι που θα διεξαχθεί στη Βουλγαρία. Το γεγονός αυτό φέρνει στο προσκήνιο ένα ερώτημα με σοβαρές προεκτάσεις: μπορούν οι ίδιοι κριτές να υπηρετούν δύο διαφορετικά «τραπέζια», ανάλογα με την περίσταση;

Σύμφωνα με το καθεστώς της Euroleague, κάθε γηπεδούχος ομάδα διαθέτει το δικό της οργανωτικό team, το οποίο περιλαμβάνει και τους κριτές γραμματείας. Αν λοιπόν ισχύει ότι κριτές που σχετίζονται με ελληνικές ομάδες εμφανίζονται ταυτόχρονα σε ρόλους άλλων συλλόγων της διοργάνωσης, τότε εύλογα δημιουργούνται ερωτήματα για τη διαφάνεια και την τήρηση ίσων αποστάσεων.

Η περίπτωση Ολυμπιακού και Χάποελ Τελ Αβίβ είναι χαρακτηριστική. Αν δύο ομάδες της ίδιας διοργάνωσης μοιράζονται τους ίδιους κριτές, τότε σε μια ενδεχόμενη μεταξύ τους αναμέτρηση προκύπτει το πρακτικό ερώτημα: σε ποια πλευρά «ανήκουν» αυτοί οι άνθρωποι; Το ζήτημα δεν είναι απλά τυπικό· είναι ουσιαστικό και άπτεται της αξιοπιστίας της ίδιας της Euroleague.

Αυτό που θα έπρεπε να είναι αυτονόητο είναι ότι κάθε ομάδα, κάθε χώρα και κάθε οργανισμός οφείλει να σέβεται τους κανονισμούς της διοργάνωσης στην οποία συμμετέχει. Οποιαδήποτε «γκρίζα ζώνη» ανοίγει δρόμο σε αμφισβητήσεις και αφήνει περιθώριο για υποψίες, ακόμα κι αν δεν υπάρχει καμία πραγματική παρατυπία. Το ελληνικό μπάσκετ δεν έχει ανάγκη από τέτοιες εικόνες που το εκθέτουν διεθνώς, ούτε από καταστάσεις που το καθιστούν εργαλείο άλλων συμφερόντων.

Στην παρούσα περίπτωση, θεματοφύλακας της νομιμότητας δεν είναι άλλος από την ίδια την Euroleague και τις ομάδες που συμμετέχουν σε αυτήν. Είναι δική τους ευθύνη να διασφαλίσουν ότι τηρούνται απαρέγκλιτα οι κανόνες και ότι δεν υπάρχουν παραθυράκια που επιτρέπουν σε πρόσωπα να κατέχουν διπλούς ρόλους.

Το μόνο που μένει στους υπόλοιπους είναι να παρακολουθούν με έντονο προβληματισμό και να απαιτούν ξεκάθαρες απαντήσεις. Γιατί η διαφάνεια δεν είναι πολυτέλεια· είναι προϋπόθεση για την ίδια την αξιοπιστία του αθλήματος.